Το Παράπραξις δημιουργήθηκε γιατί έπρεπε. Μέσα από στίχους που κατακλύζονται άλλοτε από μια αβίαστη λυρικότητα, κι άλλοτε από το συναισθηματικό βάρος των λέξεων, ο αναγνώστης συμπαρασύρεται σε ένα ταξίδι «σχεδόν ποίησης». Η Μαριάννα Φλώρου, μετά την ενασχόλησή της με το διήγημα και το μυθιστόρημα, επιχειρεί να μας φέρει αντιμέτωπους με τις πιο κρυφές μας σκέψεις. Ένα παιχνίδι, όπου ο καθένας ψιθυρίζει όσα κανονικά θα ήθελε να ξεχάσει…

—-

Εσύ πίσω από ποιες λέξεις κρύβεσαι;
Βλέπω καλύτερα με τα μάτια κλειστά
Επιθύμησα τη νίκη στο άγνωστο
στο κακό
στο λίγο.

Σκέφτεσαι να ξεστομίσεις όλες τις σωστές λέξεις, μα το ασυνείδητο σε προδίδει.
Εγώ θα μείνω με το βάρος ότι νόμιζα πως είχα χρόνο να σε αποχαιρετίσω.

Ξεγλίστρημα των λέξεων, λοιπόν.
Πώς να σε λατρέψω
Πώς να σ’ αφήσω να με κατασπαράξεις
Για να ηρεμήσουν τα μέσα μου.

Κρύψου, κρύψου, δε θα σε βρεις…
Απ’ την άλλη όμως, πώς να λύσεις ένα πρόβλημα αν δεν βάλεις το μαχαίρι στο κόκαλο;

Είχες ετοιμάσει την πιο σωστή πρόταση.
Ίσως έπρεπε να ’χα καταλάβει καλύτερα.
Ίσως έπρεπε ν’ αποχωρήσω.

Αλλά, τελικά, ξεγλίστρησαν οι πιο αληθινά λανθασμένες λέξεις.
… Ήταν κάτι πιο δυνατό από μένα.