«Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι».
Πεθαίνει σαν σήμερα, το 1912 κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, ο Λορέντζος Μαβίλης. Συμμετείχε ως εθελοντής στο σώμα των Γαριβαλδινών και έπεσε ηρωικά μαχόμενος μαχόμενος κατά των Τούρκων στο βουνό Δρίσκος της Ηπείρου, σε ηλικία 52 ετών και στην κορύφωση της πνευματικής του δημιουργίας
Υπήρξε ποιητής και μεταφραστής, εκπρόσωπος της Επτανησιακής Σχολής και του κερκυραϊκού κύκλου και θεωρείται ο μεγαλύτερος σονετογράφος στην Ελλάδα. Πέρα απ’ την πνευματική του δραστηριότητα, συμμετείχε ενεργά στους απελευθερωτικούς αγώνες του έθνους. Ασχολήθηκε, επίσης, με το γλωσσικό ζήτημα το οποίο και θεωρούσε συνδεδεμένο με το εθνικό και υπερασπίστηκε τη δημοτικά γλώσσα.
Σύμφωνα με φήμες, διατηρούσε ερωτικό δεσμό με την ποιήτρια Μυρτιώτισσα, της οποίας το ποίημα με τίτλο «Τι άλλο καλέ μου» είναι αφιερωμένο στη μνήμη του. Ως φόρο τιμής στο συνολικό έργο του Μαβίλη η κεντρική πλατεία της γενέτειράς του, Ιθάκης, έχει πάρει το όνομά του.
Υ.Γ.: Πολλοί δεν γνωρίζουν, ίσως, ότι ο Μαβίλης θεωρείται ο πρώτος Έλληνας συνθέτης σκακιστικών προβλημάτων με διεθνή φήμη!
